Tja, de zitkuil. Lange tijd was deze verbannen uit het smaakboek van de tuinontwerpers, maar met de herwaardering voor de jaren 80 komt ook de zitkuil weer in beeld. Als je tuinarchitectuur op de eerste plaats als ruimtelijk discipline ziet (en dat doen wij), dan valt er veel te zeggen voor een zitkuil. Er ontstaat een nieuw niveau in de tuin, zonder dat er een obstakel bij komt. Zittend onder het maaiveld, strijkt opeens je oog er overheen. Het is alsof je met je buik op het gras ligt.

In dit tuinontwerp in Haarlem bij een kleine arbeiderswoning met een moderne aanbouw kozen we precies om deze reden voor deze oplossing. In de zitkuil is ruimte voor een vaste loungebank, een eettafel en een pizzaoven. De beplanting loopt door tot aan de grote ramen van de aanbouw, zodat ook van binnenuit het groene gevoel overheerst. In de beplanting is een combinatie van grassen, vaste planten, kruiden en fruit voorzien.